Sandra,

Mijn passie voor goldens begon al toen ik kind was. Ik was helemaal gefascineerd van dit lieve, mooie golden ras. Maar helaas kon ik mijn droom niet waarmaken toen ik nog bij mijn ouders woonde. Nu met mijn huidige partner die ook verliefd is op dit ras, hebben wij onze droom kunnen laten verwelkomen. Onze eerste golden was "Boris the Lion King" noemde we hem, wij kregen hem met maar liefst 6 weken, hij kwam direct op mij afgelopen, en ik wist het, dit is mijn hond, dit wordt mijn kameraadje, een golden met de echte golden lijn en een echte gouden kleur. En zo was het ook, Boris the Lion King noemde we hem. Ook met Boris gingen we op: puppy, gbo en vgbo les. Op spelenderwijs werd hier les gegeven, in de praktijk, Thuis en tijdens wandelingen hadden we daar veel baat bij. Maar Boris was één uit duizenden hij leerde vlug. Het was een hond met een geweldig golden karakter, liefdevol, en trouw, en ook nog eens een prachtige bouw, en een glanzende vacht. Onvoorwaardelijke Liefde, noemde mijn Moeder het, toen Boris er niet meer was. En zo was het ook, zo zwaar dat verlies van je trouwste liefste golden. De mensen zeiden ook in het dorp, toen Boris heengegaan was: "Jij en Boris jullie waren één, één eenheid" (baasje en hond). Dit waren troostende woorden voor mij, maar "Boris was still gone" "gone with the wind", "gone to the Rainbow Bridge", en ook nog eens in de moeilijkste periode voor mij en mijn man. Toen Boris 7 jaar was kreeg hij Artrose en Spondylose, ik weet nog wat ik dacht op dat moment:, niet nu mijn Lieverd, kan je nog lang niet missen. De dierenarts, behandelde dit, en na een tijdje ging het gelukkig weer voorwaarts met hem, hij kon weer die wandelingen maken, en hij genoot. We kochten een fietskar en maakten fietstochten langs het strand van Callantsoog. Hij genoot aan zee die laatste vakantie, wij niet wetend dat dit de laatste vakantie was, van voor zijn afscheid. Een paar weken na de vakantie, op een Zondagmiddag opeens kon Boris niet meer opstaan zo van de ene op de andere dag. Bij de Dierenkliniek in Aken, werd hij onderzocht en kreeg hij de nodige medicatie en vocht toegediend, geröntgend, afwachtend of er veranderingen optreden. Het bleek dat hij een ernstige bacterie had opgelopen. We hebben gevochten voor hem, de artsen en wij, maar het mocht niet baten. 's Avonds zijn we naar huis gegaan, zonder hem, wetend dat hij in goede handen was, en maar hopen op een goed telefoontje.

's Morgens ging de telefoon, ik wist het ik kreeg een seintje op de Radio, een Gevoel, ik vergeet het niet dat bepaalde liedje wat net draaide op de radio, het was een teken van Boris naar mij. Hij was er niet meer, zijn hart had het begeven, hij was te zwak, en is in de armen van de Dierenarts gestorven, dit vertelde de Dierenarts aan mij aan de telefoon. Waarom, waarom had ik hem achtergelaten, direct hebben we Boris naar huis gehaald, "zijn Thuis". Hier heeft iedereen van hem afscheid genomen, zijn mensen die hem dierbaar waren. Tijdens de crematie, liet hij ons iets doorschemeren denk ik. We hebben hem wat spulletjes mee laten gaan onder andere ook schelpen van de Zee, waar hij zo intens diep genoot. Tot verbijstering, waren er 4 schelpen niet verbrand tijdens de crematie, een teken zeggen wij.

Dit was zijn Spirit om ons door te geven: Onze Liefde voor Hem naar onze vier goldens nu: Boris dankjewel jij gaf ons de inspiratie voor:

Diamond Glory of Goldens

Dankjewel: Boris jij gaf ons de Liefde om verder te gaan, om jou Liefde door te geven aan onze nieuwe Goldens. Wij zullen je nooit vergeten. Liefs Sandra